Druga twarz chrześcijaństwa

T

Tekst nie mój, zaczerpnięty stąd: [link widoczny dla zalogowanych]
jednak nie należy również do autorki strony. Nie znam właściwego źródła.

Od prawie dwóch tysięcy lat istnienia kościoła chrześcijańskiego, jedyną świętą księgą jego wyznawców jest biblia, w formie, w jakiej zaakceptowana została przez ojców kościoła, gdyż możliwe, iż zarówno Stary, jak i Nowy Testament są najbardziej ocenzurowanymi tekstami wszechczasów.
Ojcowie kościoła z wielu pism i dokumentów o życiu i dziele Chrystusa wybrali tylko te, które pasowały do ich wizji i w których odnajdywali swą niepodzielną władzę nad wyznawcami.
Tym sposobem mamy jedynie cztery „prawdziwe” ewangelie, w tym trzy niemal identyczne, zwane synoptycznymi: Marka, Łukasza i Mateusza, oraz kontrowersyjną – wg św. Jana. Ta ostatnia tak bardzo różni się od pozostałych niepokojącymi dawnych kapłanów treściami, że chcieli oni uznać ją – tak jak dziesiątki innych tekstów – za apokryf.
Przez prawie dwa tysiące lat chrześcijanie wierzyli, że fakty opisane w ewangeliach są jedynym słusznym i prawdziwym obrazem życia wielkiego Mesjasza.
Pierwszym gwoździem do trumny oficjalnych nauk kościoła było odkrycie w 1945 roku, w egipskiej miejscowości Nag Hammadi, starożytnych tekstów, które nazwano Biblioteką z Nag Hammadi.
Teksty zostały spisane w języku koptyjskim, ale naukowcy stwierdzili, że są kopiami i tłumaczeniami o wiele starszych, greckich dokumentów. Większość to dzieła gnostyckie (ezoteryczne); są wśród nich 52 teksty religijne ( m.in. Apokalipsa Adama, Ewangelia Filipa, Ewangelia Tomasza, Ewangelia Prawdy) jak również przekazy biblijne, które zupełnie inaczej przedstawiają niektóre wydarzenia, znane nam ze starego testamentu; na przykład, że Sodoma i Gomora nie były miastami grzechu, lecz ośrodkami nauki i kultury.
Kościół nie uznał Biblioteki z Nag Hammadi, gdyż niektóre z pism zaprzeczają jego doktrynie. Przede wszystkim, przedstawiają Chrystusa i apostołów jako gnostyków, którzy odrzucają żydowski wizerunek boga i propagują wewnętrzne poznanie najwyższego. Największą sprzecznością jest fakt, że – według nich – Chrystus przeżył ukrzyżowanie (!), wyjechał do Egiptu, a później dalej, do Azji Mniejszej. W dodatku opisane jest to w taki sposób, jak gdyby on sam opowiadał o swoim ukrzyżowaniu.. Taka kontrowersyjna wersja burzy w całkowicie sens religii chrześcijańskiej..
Kolejne wielkie znalezisko – zwoje Qumran – wywołało prawdziwy ból głowy hierarchów. W 1947 roku, w jaskiniach nad Morzem Martwym, znaleziono dziesiątki zwojów – bibliotekę esseńczyków, ukrytą przed Rzymianami podczas powstania żydowskiego w 70-66 roku p.n.e. Sumarycznie było tam ponad 500 hebrajskich i aramejskich manuskryptów, a wśród nich najstarsze znane egzemplarze Starego Testamentu oraz dokumenty – niektóre nawet z 250 roku p.n.e. – dotyczące wspólnot żydowskich: Reguła wspólnoty, Obrządek, Reguły całego zgromadzenia i Liturgia anielska. Odsłaniają one znaczenie wielu zaszyfrowanych w Nowym Testamencie definicji, które poprzednio pomijano lub błędnie rozumiano - na przykład: „nieczysty to inaczej nie obrzezany; ślepy to ten, który nie zna prawdziwej drogi (uzdrowienie ślepego to nawrócenie go na Drogę); martwy to ten, który został ekskomunikowany, a zmartwychwstanie jest termin określającym przywrócenie ekskomunikowanego do życia we wspólnocie. W świetle tych tekstów łazarz był ekskomunikowany, a Jezus, jako prorok i przywódca, miał prawo w ciągu trzech dni „przywrócić go do życia”.. (L. Gardner – „Krew z krwi Jezusa”, 1998)..
Jest to jedno z najbardziej sensacyjnych i doniosłych znalezisk. Pozwala bowiem zrozumieć prawdziwy sens czterech oficjalnych ewangelii oraz dziesiątek innych tekstów, odrzuconych przez kościół i uznanych za apokryfy. Rzuca też nowe światło na czasy Chrystusa i jego życie a także na wiele innych znanych nam postaci – m.in. Szymona Maga. Oficjalna wersja teologów czyni Szymona Maga obłąkanym czarnoksiężnikiem, który uważał się za boga, był konkurentem Chrystusa i wrogiem apostołów. Z tekstów z Nad Hammadi i Qumran wynika jednak, że to wielka manipulacja polityczna, dokonana przez Pawła z Tarsu oraz św. Piotra. Obaj uważali go za swego wroga i próbowali zdyskredytować.
Nie jest tajemnicą, że twórcą chrześcijaństwa, które podbiło świat, jest Szaweł. Historia głosi, że podczas swojej podróży do Damaszku, gdzie miał wydać Rzymianom zwolenników Jezusa, doznał on oświecenia. Ukazał się mu bowiem sam Mesjasz i przekonał do swojej wiary. Szaweł przyjął nowe imię i jako Paweł z Tarsu zaczął propagować jego idee w Azji Mniejszej. Jednakże zbyt zwyczajna, ludzka postać Jezusa nie wywołała zainteresowania wśród tamtejszej ludności, przyzwyczajonej do bogów o skomplikowanym, pełnym cudów życiorysie. W jaki sposób mógł się on równać z potężnym, pełnym blasku Mitrą, zrodzonym przez dziewicę; Mitrą, który umarł, a potem zmartwychwstał?
Paweł znalazł na to rozwiązanie - przejął mitologię Mitry i uczynił z Jezusa syna boga zrodzonego z dziewicy, który został ukrzyżowany i zmartwychwstał w dosłownym znaczeniu.. Z biegiem lat chrześcijaństwo przejmowało coraz więcej elementów kultu Mitry łącznie z datą jego w dniu przesilenia zimowego – 25 grudnia. Zabiegi Pawła i św. Piotra sprawiły, że większość apostołów odwróciła się od nich i uznała za heretyków. Prawdziwe nauki niewiele bowiem miały wspólnego z tym, co obaj głosili. A jednym z najzagorzalszych ich wrogów był najbliższy współpracownik Jezus, najważniejszy apostoł – Szymon Mag.
Laurence Gardner, światowej sławy genealog i znawca świętych pism, przez wiele lat badał teksty z Nad Hammadi i Qumran, porównując je ze Starym i Nowym Testamentem. Stwierdził on, że nie można rozumieć ewangelii dosłownie, w oderwaniu od ówczesnego kontekstu politycznego. Pamiętajmy, że w czasach apostołów Jerozolima była pod panowaniem Rzymian, a Żydzi od pokoleń marzyli o wolności. Po ukrzyżowaniu Jezusa jego zwolennicy musieli się ukrywać, a teksty które pisali, pełne były aluzji, niedomówień i szyfrów. Ale to nie wszystko..
Jezus należał do sekty esseńczyków, którzy byli mistykami. Pojmowali oni boga nie jako ojcowskiego Jahwe, ale jako Wielką Moc, Najwyższą Jaźń itp. Drogą do owej jaźni było oświecenie, którego mogli dostąpić jedynie wtajemniczeni (A. Welburn „Początki Chrześcijaństwa – esseńskie misterium, gnostyckie objawienie, chrześcijańska wizja”, 1998), dlatego tak często mnóstwo symbolicznych wypowiedzi Chrystusa było poprzedzane zwrotem: „dla tych, którzy mają uszy do słuchania” czy „ niech ci, którzy są na zewnątrz, patrzą, ale nie widzą”.. Jezus nie uznawał się za prawdziwego i jedynego syna boga, uważał natomiast , że Najwyższa Jaźń jest w każdym człowieku, ale tylko oświeceni połączą się z nią – i to jest właśnie cała tajemnica zbawienia..
W otoczeniu Jezusa było dwóch Szymonów. Szymon Piotr, czyli Szymon Skała - niepiśmienny wieśniak, który wierzył we wszystko, co powiedział Mesjasz i brał to dosłownie. Nie miał pojęcia o polityce i konspiracji, jak również nie był jednym z wtajemniczonych. Trawestując powiedzenie Chrystusa – jego uszy nie słyszały a oczy nie widziały. Zaciekły wróg kobiet, zwłaszcza wykształconych; nienawidził Marii z Magdali, zwanej Marią Magdaleną. Miała ona wyjątkowy posłuch wśród zwolenników Jezusa, a w dodatku była więcej niż przyjaciółką uwielbianego mistrza. Spowodowana tym nienawiść Piotra do Marii zaważyła na późniejszym traktowaniu kobiet przez kościół. Wbrew naukom Jezusa Piotr odsunął je od spraw kościoła, mimo że były głównymi orędowniczkami chrześcijaństwa i nawracały swoich mężów na nową wiarę < szowinistyczna męska świnia..:/>
Drugi apostoł Szymon, zwany Zelotą, był jak inni zeloci wojownikiem o wolność Żydów. Pochodził z Samarii i pobierał nauki u tamtejszych potężnych magów, stąd jego kolejny przydomek – Mag. Człowiek niezwykle wykształcony, wytrawny polityk obdarzony niesamowitą charyzmą oraz zdolnościami uznawanymi przez niektórych za czarnoksięskie. Był jednym z najbliższych i najcenniejszych współpracowników Jezusa. Ówczesne teksty wymieniają go jako najmniej ważnego tylko dlatego, by Rzymianie nie odkryli jego prawdziwej roli.
Według Gardnera, Szymon Mag został aresztowany przez Rzymian w tym samym czasie co Jezus i skazany na ukrzyżowanie za działalność terrorystyczną, jednak podczas drogi krzyżowej został podmieniony przez Szymona Cyrenejczyka finalnie ukrzyżowanego zamiast Zeloty. Będąc wolnym, Mag zorganizował ratunek dla Jezusa – doprowadził do szybkiego zdjęcia go z krzyża, pochowania i „zmartwychwstania”. Wszystko działo się w głębokiej tajemnicy, by Rzymianie nie dowiedzieli się, że Jezus żyje naprawdę.
Jego zwolennicy, nieświadomi faktów, musieli uciekać z Jerozolimy i rozpierzchli się po różnych krajach. Natomiast wtajemniczeni w prawdziwe wydarzenia – między innymi Szymon Mag – wyjechali do Egiptu ( prawdopodobnie razem z Jezusem, Marią Magdaleną i Józefem z Arymatei) i tam propagowali naukę swego mistrza, która z biegiem czasu przekształciła się w nową formę gnozy - ezoteryzm.
Piotr i Paweł z Tarsu, nie rozumiejąc prawdziwego znaczenia nauk mesjasza i pojmując jego zaszyfrowane wypowiedzi dosłownie, stworzyli chrześcijaństwo – wiarę uznaną przez Szymona Maga za herezję, którą, póki żył - tępił. W odpowiedzi na niepochlebne wypowiedzi Maga Paweł i jego zwolennicy zaczęli szerzyć wśród swoich wyznawców teorię, że Szymon Mag to szaleniec, który uważa się za boga i konkurenta Chrystusa. Przeinaczyli tym samym zupełnie sens nauk Szymona, wyłożony w traktacie „Wielka Zapowiedź”. Faktem jest, że Szymon zawsze przemawiał w imię „Wielkiej Mocy” (opisowa nazwa boga). Twierdził, że w każdym człowieku tkwi uśpiona Siódma Moc – boski pierwiastek. Jeśli ktoś potrafi ją w sobie obudzić (medytacją, ćwiczeniami) połączy się z Wielką Mocą, gdyż jest ona w każdym człowieku. Dla Szymona Maga i jego uczniów zbawienie ludzkiej duszy było jednoznaczne z obudzeniem w sobie owej Siódmej Mocy, innymi słowy odnalezieniem w sobie bóstwa. Według nich mógł tego dokonać każdy, w dodatku samodzielnie..
Pomysł, że bóg jest w każdym człowieku, a do rozmowy z nim nie są potrzebni żadni kapłani, przewodnicy, rybacy czy pasterze zagubionych owieczek, był dla ojców chrześcijaństwa nie do przyjęcia. Oczerniano więc Maga, ukryto rolę najważniejszego apostoła Jezusa i zrobiono z niego obłąkanego czarnoksiężnika. Zapewne był pierwszą ofiarą specjalności późniejszego kościoła katolickiego – polowań na czarownice..